Μετά από συζητήσεις και ευαισθητοποίηση των μαθητών μας πάνω στο θέμα του έπους του 1940-44, στήσαμε μια μικρή αλλά ουσιαστική παράσταση και ξεκινήσαμε τις πρόβες.Η συνεργασία, η δημιουργική διάθεση, ο ενθουσιασμός και η διαπίστωση ότι για να βγει μια παράσταση χρειάζεται συνέπεια και πειθαρχία έγιναν έμπνευση! Δάσκαλοι και μαθητές έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και έτσι στις 27 Οκτώβρη, στην αίθουσα της ενορίας του Θραψανού γιορτάσαμε την επέτειο της 28ης Οκτώβρη 1940 μαζί με τους γονείς και τους φίλους.Το αφιέρωμα στη γιορτή της σημαίας, ο τορπιλισμός της"'Ελλης", το ανακοινωθέν της έναρξης του πολέμου, το "ΟΧΙ" του λαού, οι μάχες στο μέτωπο και οι ατρόμητες Ελληνίδες Μάνες, η εισβολή των Γερμανών, η πείνα και η σκλαβιά, η δίψα για λευτεριά και η αντίσταση στον εισβολέα, η ύψωση της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη από τους Γλέζο και Σάντο και τέλος ο φόρος τιμής στους πεσόντες, ένα χρονικό που μας συγκίνησε βαθιά και άφησε το αποτύπωμα του σεβασμού σε όσους προηγήθηκαν και έδωσαν την ψυχή τους για τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ!"Ανοίγουν τα παραθυράκι όσοι μένουν χαιρετούν αυτούς που φεύγουν και φεύγουν όλοι.Γέμισαν οι πόλεις τύμπανα και σημαίες.Ορθή η αυγή σημαιοστολίζει τα όνειρά μας κι η Ελλάδα λάμπει μες στα φώτα των ονείρων μας .Ο ήλιος πλυμένος με το καθάριο πρόσωπο στραμμένο στον άνθρωπο,χαιρετάει τους δρόμους που τραβούν στη μάχη.Αυτοκίνητα περνούν γεμάτα πλήθος. Αποχαιρετιούνται στις πόρτες και γελάνε ύστερα ακούγονται τ’ άρβυλα στην άσφαλτο,το μεγάλο τραγούδι των αντρίκιων βημάτων που μακραίνει και σβήνει στο βάθος του δρόμου,ως το βραδινό σταθμό με τα χαμηλωμένα φώτα.Εκεί τα τρένα περιμένουν εσφυρίζουν για λίγο έξω από την πόλη,ακούγονται οι αποχαιρετιστήριοι πυροβολισμοί κι ύστερα όλα σωπαίνουν και περιμένουν.
Διαβάζουμε τα τελευταία παραρτήματα:
Νικούμε. Νικούμε.Πάντα νικάει το δίκιο!
Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος.Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο.
Μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα.
"Αθήνα, Νοέμβριος 1940, Γιάννης Ρίτσος
